Al heel m’n leven was ik moe en voelde ik me ongelukkig. Opeens, op 20 november 2000 rond 2:00 uur ’s nachts werd ik wakker met een vreselijke pijn in m’n nek, die zich verspreidde naar andere delen van m’n lichaam. Dat was het einde van m’n normale leven, en het begin van een nieuw leven.

Opeens was ik invalide.

M’n bovenlichaam was op. M’n onderlichaam had nog wel kracht. De pijn ging overal naartoe en was soms alsof ik helemaal bont en blauw was, alsof ik door een vrachtwagen was overreden. Oh, wat heb ik vaak gewenst om in m’n leven in ieder geval nog één dag of een uur pijnvrij te zijn. Het leek onmogelijk...

Opeens kon ik heel veel dingen niet meer. Een ansichtkaart dragen lukte niet eens meer, ik kon geen auto meer rijden, ik kon alleen nog drinken uit een glas met een rietje omdat ik vanwege intense pijn in m'n nek m'n hoofd niet naar achteren kon bewegen. M'n lange haren had ik een stuk af laten knippen omdat het te zwaar was om ze te wassen en borstelen. M’n moeder moest m’n haar föhnen. Als ik ging winkelen, moesten anderen altijd m’n tas(sen) dragen. Het was voor mij te pijnlijk. Ik kon niet meer lekker slapen, want m’n armen moesten altijd op een bepaalde manier liggen om de minste pijn te voelen. Kortom: ik was zeer beperkt geworden.

De huisarts en reumatoloog konden niets voor me betekenen. Diverse natuurartsen, fysiotherapeuten, psychologen, therapieën en methodes verder, had ik enige vooruitgang geboekt waardoor ik na een jaar wel weer kon werken, maar ik had nog steeds veel klachten en bleef moe. M'n leven bestond voornamelijk uit: werken, slapen, eten, slapen.

Ik moest er mee leren leven, werd er gezegd.

In 2012 maakte ik kennis met de raw vegan lifestyle. Mensen bleken van allerlei narigheden af te komen met raw food. Wauw! Dat wilde ik ook proberen! Ik was het zó zat om altijd moe te zijn en pijn te hebben. Niemand heeft me er ooit vanaf kunnen helpen, dus ik ging dat zelf wel doen!

Sindsdien bewandel ik een pad vol heuvels, toppen en dalen.

Ik vind het niet altijd makkelijk om anderen “alles” te zien eten en drinken, wetende dat als ik dat ook doe, dat de gevolgen allesbehalve fijn zijn. En dan tóch doen, want ik wil me ook weleens “normaal” voelen. Maar als je kijkt naar de gemiddelde gezondheid van de mens, is dat “normaal” helemaal niet fijn! Zo wil ik me helemaal niet voelen. Ik wil me altijd fit, helder en positief voelen, wat ik dus ervaar als ik langer achter elkaar alleen raw vegan voedsel consumeer.

Op een dag drong het tot me door hoe sterk ik lichamelijk weer was geworden.

Van geen ansichtkaart kunnen dragen tot het dragen van 22,7 kg boodschappen tot de 2e verdieping, bijna alles aan een schouder.. om vervolgens weer naar beneden te lopen en een krat met 16,7 kg aan watermeloenen en potgrond naar boven te tillen... om vervolgens nog even terug te lopen om nog 9,5 kg aan watermeloenen aan m'n schouder mee naar boven te  nemen. En dat allemaal zonder pijn en met veel energie. Van hot naar her geweest en veel gedaan. Voorheen was dat voor mij geen optie. Ik was altijd moe en alles was me te veel.

Voor mij is dit motivatie om door te gaan!

Wie weet herken jij jezelf in mijn ervaring? Als dat zo is dan hoop ik dat ik jou met mijn verhaal heb geïnspireerd om ook gezonder te gaan leven. Voor extra inspiratie kan je m'n blog lezen: Raw vegan worden. Waarzom zou je?

Veel liefs en blijdschap,

Daniëlle